Herfst in de Périgord

Ook hier in de Franse Dordogne is het inmiddels echt herfst. Nu is de herfst hier blijkbaar iets anders dan wij vanuit Nederland gewend zijn, want inmiddels lopen we al ongeveer 3 weken dagelijks in een t-shirtje buiten. Overdag liggen de temperaturen in de afgelopen weken ruim boven de 20 graden en dat is een cadeautje vergeleken met het extreem natte voorjaar dat wij hebben gehad. Ons domein is inmiddels gesloten en gaat volgend jaar vanaf de meivakantie weer open. “Maar wat doen jullie dan in deze maanden?” is een vraag die mensen ons regelmatig stellen. Nou, dat gaan we je vertellen.

We genieten op dit moment met volle teugen van al het moois dat ons domein en de omgeving ons te bieden heeft. Een vast uitstapje is toch wel de zondagmarkt in Saint Cyprien voor wat lekkere, lokale boodschappen en een kopje koffie op het terras. Doordeweeks zijn we lekker aan het werk met onderhouden van het terrein en het winterklaar maken van alle accommodaties, de buitenkeuken en het zwembad.

De tenten liggen inmiddels netjes en droog in opslag te wachten tot ze volgend jaar weer mogen shinen op ons terrein. De buitenkeuken oogt wat kaal nu we alle messen en elektrische keukenmachines hebben opgeborgen, maar het is echt nodig, want zelfs nu het op dit moment nog heerlijk weer is, is de luchtvochtigheid ’s nachts en in de vroege ochtend enorm. Om die reden hebben we ook alle luchtschuiven van de Bastards opengezet nadat we ze grondig hebben schoongemaakt. Het zwembad ligt verstopt onder een heel groot net tegen de vallende blaadjes. Het vervangen van de liner (de binnenkant) van ons zwembad was van afgelopen voorjaar naar dit najaar verplaatst in verband met de natte weersomstandigheden. In de tussentijd is dit wederom verplaatst naar komend voorjaar, omdat het bedrijf dat de installatie gaat uitvoeren de weersomstandigheden niet geschikt vond.

We wachten af en hopen dat het komend voorjaar uiteindelijk wél een keer gaat lukken. Ondertussen zijn wij van start gegaan met de verbouwing van de gîte die vanaf mei van komend jaar helemaal klaar moet zijn voor gebruik. Dit wordt een flinke verbouwing waarbij we de complete indeling gaan wijzigen en dus alles nieuw gaan aanleggen. Van de keuken tot de badkamer en van de slaapkamers tot openslaande terrasdeuren. Het is een beste operatie, maar het gaat voorspoedig en gelukkig hebben we er nu ook tijd voor om het uitgebreid aan te pakken.

Zoals je uit bovenstaand verhaal misschien een beetje kunt opmaken, hebben we onze plek en onze draai hier inmiddels écht gevonden. Het is nu niet meer alleen ons huis dat hier staat, maar het is ook echt ons thuis geworden en dat is een ontzettend fijn gevoel. Omdat de lokale bevolking hier ontzettend vriendelijk is, vinden we ook makkelijk aansluiting en leren we ook heel snel wat de specifieke gebruiken en activiteiten van elke periode van het jaar zijn. In deze tijd wordt hier bijvoorbeeld heel fanatiek gejaagd. Op zondag hoor je regelmatig geweerschoten, want dat is toch wel de traditionele jachtdag. Van onze buurman kregen wij een paar weken geleden al de eerste 8 kilo wild zwijn. Hij had teveel aan een heel zwijn en wij zijn er erg blij mee. Inmiddels maakten we al spareribs van wild zwijn op de Bastard en binnenkort staat de eerste stoofpot met wild zwijn op de planning. Heerlijk! Naast het jachtseizoen is het momenteel ook de tijd van de paddenstoelen.

In de bossen rond ons domein schieten ze daadwerkelijk ‘als paddenstoelen uit de grond’ en daar maakt de gemiddelde fransman dan ook graag gebruik van. Vaak wordt er stiekem geplukt en als je dan iemand tegenkomt in het bos, wordt er vaak een beetje geheimzinnig en schuchter gereageerd. Want als je een goede paddenstoelenplek hebt, dan houd je die voor jezelf en als die plek toevallig op de grond van de buren ligt, dan ga je gewoon plukken wanneer niemand het in de gaten heeft. Natuurlijk moet je wel weten wát je plukt en dat is in ons geval nog best een beetje spannend, want ook al weten we best veel van alles wat eetbaar is; wij zijn geen van beide geboren wildplukkers. Veel eetbare paddenstoelen hebben een niet-eetbare dubbelganger dus je wil liever geen onnodig risico nemen. Zeker wanneer je weet dat er toch jaarlijks ongeveer 500 mensen in een Frans ziekenhuis belanden door het eten van een giftige paddenstoel. Soms zijn zelfs niertransplantaties nodig. Geen onnodige risico’s dus.

Maar sommige eetbare paddenstoelen zijn eigenlijk niet te verwarren met een giftige dubbelganger. Zoals de ‘Trompettes de la mort’. De naam klinkt misschien een beetje luguber, maar die is afgeleid van het feit dat deze paddenstoelen vaak alleen maar te vinden zijn rond Allerheiligen. Wij vonden een enorme hoeveelheid van deze smaakvolle, pikzwarte paddenstoelen die er ook een beetje uitzien als trompetjes. Inmiddels hebben we er al een paar keer een heerlijke pastasaus mee gemaakt en de rest hebben we gedroogd zodat we er later nog van kunnen genieten. Andere soorten die hier ook worden geplukt, zoals pieds de mouton, cepes en chantarelles hebben we nog niet kunnen vinden. Die kopen we voorlopig dus gewoon op de zondagmarkt in Saint Cyprien. Dan hebben we meteen een goed excuus voor dat bakje koffie op het terras.

A bientôt!

Jelmer